De perverse tiran

In de pre-islamitische historie van de Arabieren zijn er nooit zóveel oorlogen gevoerd op
zó'n grote schaal als de oorlogen die Mohammed, de oprichter van Islam, gevoerd heeft.
Tot dan toe bleven conflicten tussen Arabische stammen beperkt tot twisten die gepaard
gingen met gevechten. De introductie van Islam bracht niet alleen oorlog met zich mee,
maar ook een meedogenloze volkerenmoord en terreur, die al snel essentiële onderdelen
van het expansionisme van Islam zouden vormen.

De eerste jaren van Mohammeds loopbaan als profeet, in zijn geboorteplaats Mekka,
waren vredig. Na 13 jaar profeetschap had Mohammed 70 tot 80 mensen weten te
overtuigen van zijn boodschap. Niet iedereen van hen was een capabele krijger. Vandaar
dat deze eerste jaren nog vreedzaam verliepen. De eerste moslims hadden de kracht nog
niet om te vechten. Nadat Mohammed naar Medina verhuisde en de bewoners van die
stad zijn godsdienst (wel) accepteerden, begon hij handelskaravanen aan te vallen en te
beroven en later de nederzettingen en beschermplaatsen van mensen in de buurt om zijn
volgelingen te kunnen voorzien van een inkomen, aangezien zijn volgelingen moeite
hadden om in Medina werk te vinden.

Het vijfde jaar na Mohammeds verhuizing naar Medina (hijrah) was een enerverend
jaar. In dat jaar vochten moslims een fameuze veldslag tegen de inwoners van Mekka.
Spoedig daarna zouden de moslims de joodse wijk Bani Quynuqa in Medina
omsingelen. Nadat de stam van Mohammed de eigendommen (wijngaarden en huizen)
en bezittingen (juwelen en wapens) van de welvarende joodse bevolking, voornamelijk
bestaande uit (goud)smeden, had geroofd, werd de joodse bevolking verbannen van de
grond, waar hun voorouders al hadden gewoond. Na deze rooftocht had Mohammed het
gemunt op een andere joodse stam, de Bani Nadir. Mohammed vermoordde hun leiders
en meest vooraanstaande mannen en na de stam van hun eigendommen en bezittingen
te hebben beroofd werd de joodse stam verbannen uit Medina. In beide gevallen boden
de joden geen verzet. Ze werden volkomen verrast en gaven zich over aan het superieure
leger van Mohammed.
Gesterkt door de overwinningen op deze zwakkere, niet-strijdende en ongevaarlijke
mensen en hun bereidheid om al hun welvaart op te geven om hun levens te sparen, en
geleid door een onverzadigbare gulzigheid en machtswellust ging deze door zichzelf
benoemde 'boodschapper van God' verder met zijn rooftochten. Ditmaal was een joodse
stam buiten Medina, Bani al-Mustaliq, aan de beurt.
De bekendste biograaf van Mohammed, Bukhari, verhaalt als volgt over de aanval op
Bani-al-Mustaliq:
Bukhari, deel 3, boek, 46, nummer 717:
Verteld door Ibn Aun:
"Ik schreef een brief aan Nafi en Nafi antwoordde dat de profeet plotseling
Bani-Mustaliq had aangevallen zonder enige waarschuwing, terwijl ze argeloos het vee
lieten drinken uit de poelen. De krijgers werden vermoord en hun vrouwen en kinderen
gevangengenomen. Op die dag kreeg de profeet Juwairiya in handen. Nafi zei dat Ibn
Umar - die in het bewuste leger van Mohammed diende - hem dit verhaal had verteld."
Deze zelfde hadith (verhaal over Mohammed) is opgenomen in Sahih Muslim Boek 019,
nummer 4292, hetgeen de authenticiteit van dit verhaal garandeert.
Mohammed kneedde zijn religie naar voorbeeld van het joodse geloof en had hoge
verwachtingen dat de joden de eersten zouden zijn om zijn nieuwe religie te omarmen. De
joden bleken echter tot woede van Mohammed zijn 'openbaringen' af te wijzen en dat
heeft Mohammed de joden nooit vergeven. Je kunt nu eenmaal een narcistische
persoonlijkheid niet afwijzen zonder dat je zijn woede wekt.

Mohammed was zo kwaad dat hij de richting van het gebed van Jeruzalem naar de
Kaaba - een plaats waar op dat moment afgoden aanbeden werden! - wijzigde en
openbaarde dat Allah de joden in apen en zwijnen had veranderd vanwege hun
ongehoorzaamheid. (Zie Koranverzen 5:60 en 2:65)
Koran. Sura 5.60.
Zeg: Zal ik u iets aanzeggen dat bij God nog slechter beloond wordt dan dat ( de ongelovigen) ? Zij die door God vervloekt zijn
en op wieHij vertoornd is en van wie Hij er heeft gemaakt tot apen en zwijnen en die de Tâghût ( satan)dienen diegene hebben
de slechtste plaats en dwalen het verst af van de gebaande weg.
Koran. Sura 2.65.
Gij hebt toch hen leren kennen onder u die ongehoorzaam waren betrffende de sabat immers Wij zeiden tot hen:
Weest opgejaagde apen.
Mohammed maakte van joden de zondebokken om zijn volgelingen aan hem te binden.
Hij was een expert op het gebied van 'heers en verdeel'. De Arabieren uit Medina waren
over het algemeen een stelletje ongeletterde, arme mannen met weinig vaardigheiden, die
hun brood verdienden met werken voor joden in o.a. de wijngaarden. Van oorsprong
kwamen deze mannen uit Jemen, terwijl de joden al 2000 jaar in Medina woonden en
uitblonken in de handel. Het land van de joden vormde een makkelijk doelwit. De eerste
moslims roofden onder leiding van Mohammed het land van de joden, verhandelden
hun vrouwen en kinderen als slaven. Mohammed verklaarde het vermoorden van hun
werkgevers als gesanctioneerd door God! Dit bleek zo'n lucratieve bezigheid dat
Mohammed na de mislukkingen in het begin van zijn profeetschap een nieuw pad van
oorlog en veroveringen insloeg.

Mohammed stuurde een van zijn handlangers, Bareeda bin Haseeb, erop uit om Bani
al-Mustaliq te bespioneren en na de situatie te hebben geanalyseerd gaf Mohammed het
bevel aan zijn manschappen om aan te vallen.
Moslims legerden zich in het vijfde jaar na de verhuizing van Mohammed naar Medina
in Muraisa, op enige afstand van Medina.

Het volgende citaat komt van een islamitische website:

"Het nieuws over de voortgang van de Moslimtroepen had Haris al bereikt. Zijn
manschappen vluchtten in paniek en ook Haris zocht een schuilplaats op. Maar de
plaatselijke bevolking van Muraisa nam de wapens op tegen de moslims en lieten een
onophoudelijke regen van pijlen op hen neerkomen. De moslims lanceerden een abrupte,
venijnige aanval en lieten de vijand, die hevige verliezen leed, op de vlucht slaan, terwijl
600 mannen gevangen werden genomen. Onder de buit bevonden zich 2000 kamelen en
5000 geiten.
Onder de krijgsgevangenen bevond zich Barra, de dochter van Haris, die later Hazrat
Juwairiyah zou gaan heten, de vrouw van de heilige profeet. Zoals gebruikelijk in die
tijd, werden alle krijgsgevangenen als slaven behandeld en onder de moslimsoldaten
verdeeld. Hazrat Juwairiyah werd aan Thabit bin Qais toebedeeld. Aangezien zij de
dochter van een stamhoofd was, voelde Juwairiyah zich teleurgesteld en vernederd om de
slaaf van een gewone moslimsoldaat te zijn. Daarom verzocht ze hem haar tegen een
losprijs vrij te laten.
Thabit ging akkoord als ze hem 9 eenheden goud kon betalen. Hazrat Yuwairiyah had
geen contant geld bij zich en ging daarom bij andere soldaten vragen om een bijdrage
voor haar borgsom. Zij deed ook een verzoek aan de profeet. "O Profeet van Allah, Ik ben
de dochter van Al Haris bin Zarar, de leider van deze mensen. U weet dat het bij toeval
was dat onze mensen gevangengenomen zijn, en ik ben toebedeeld aan Thabit bin Qais
en heb hem verzocht mij vrij te laten gezien mijn hoge status, maar hij weigerde.
Alstublieft weest u vriendelijk tegen mij en bespaar mij deze vernedering."
De heilige profeet was ontroerd en vroeg haar of ze iets nog beters wilde. In antwoord op
haar vraag wat dat dan wel betekenen mocht, antwoordde Mohammed dat hij haar
borgsom wilde betalen en haar trouwen. Ze ging akkoord met dit voostel. Zodoende
betaalde de profeet het losgeld en trouwde haar." (http://www.trueteachings.com)

Bovenstaande verhaal is het verhaal over het huwelijk van Mohammed met Juwairiyah
zoals opgenomen door islamitische geschiedschrijvers. Interessant genoeg laat
Mohammed zich prijzen door Allah met verzen als:
"En voorwaar, gij heeft een sublieme moraal." (Koran 68:4) en "Voorwaar ik zeg u: de
boodschapper van Allah is een goed voorbeeld om te volgen, een leidraad." (Koran
33:21) De vraag die beantwoord moet worden, is of Mohammed wel zo'n sublieme
moraal had en een goed leidraad voor de mensheid is?

Eerst valt Mohammed een groep mensen aan zonder waarschuwing en louter omdat ze
welvarend zijn en een makkelijke prooi zijn. Zoals gewoonlijk vermoordt hij de
ongewapende mannen, plundert hun bezittingen en maakt de rest tot slaven. Is dit het
gedrag karakteristiek voor een boodschapper van God? De verteller schrijft:
"Zoals gebruikelijk in die tijd, werden alle krijgsgevangenen als slaven behandeld en
onder de moslimsoldaten verdeeld." Als we de geschiedenis lezen, zien we dat deze
praktijk inderdaad een overheersende praktijk was voor moslimkrijgers, gedurende de
bloedige historie van Islam. Maar dit is geen antwoord op de vraag. Is dit hoe een
boodschapper van God zich zou moeten gedragen? Op een andere plaats noemt
Mohammed zichzelf de genade van God voor de gehele schepping. Wat is het verschil
tussen deze boodschapper van God en een genadeloze tiran? Als Mohammed nou niet de
genade van God was en niet de leidraad voor de mensheid, op welke manier had hij zich
dán gedragen?

Als de beschreven praktijken gebruikelijk waren in de Arabische wereld, had de
boodschapper van God dat dan niet kunnen veranderen? Waarom meedoen aan
dergelijke barbaarse praktijken? Heeft hij niet gezegd dat zijn voorbeeld gevolgd diende
te worden? Waarom zou iemand die zo'n buitenissige bewering doet, zich zo moeten
gedragen? Volgde hij louter de gewoonten van zijn tijd of deed hij een oprechte poging
deze barbarij terug te dringen?

Het is glashelder dat Mohammed niet echt ontroerd was door medelijden, maar geraakt
door lustgevoelens. Hij liet Yuwairiyah niet vrij omdat hij medelijden had met haar.
Dergelijke gevoelens kende Mohammed niet. Hij wilde Yuwairiyah voor zichzelf hebben!
En dit is dan de man waar 1,2 miljard mensen achteraanhobbelen als het perfecte
richtsnoer voor de mensheid…

In weerwil van wat de meeste mensen denken, was Mohammed er niet op uit mensen te
bekeren tot zijn religie. Mohammed was uit op macht. Religie was gewoon het middel
dat hij gebruikte om mensen te laten gehoorzamen en om hen, die zijn religie niet
accepteerden, te kunnen overwinnen. Hij woog iedere zaak op zich en nam de financiële
winst in beschouwing. In veel gevallen was het voordeliger dat de overwonnen mensen
niet bekeerd werden tot Islam, maar vermoord werden, zodat de eigendommen als buit in
beslag genomen konden worden en hun vrouwen en kinderen als slaven gebruikt
konden worden. Dit bracht de 'boodschapper van God' enorme welvaart, een welvaart die
hij anders gemist zou hebben. Als mensen de keus gegeven zou worden, zouden ze uit
pure angst voor de wrede consequenties van je niet bekeren, gekozen hebben voor Islam.
Dit zou moslims de kans ontnomen hebben hen te beroven, met verlies aan winst als
gevolg. Daarom vond Mohammed het niet nodig waarschuwende signalen af te geven
aan Bani Mustaliq, zoals hij nooit waarschuwde, maar verrassingsaanvallen uitvoerde.
Muslim, een andere biograaf van Mohammed vertelt:
"Ibn Aun vertelde: Ik schreef Nafi om te vragen of het nodig was om de ongelovigen een
uitnodiging te sturen om zich tot Islam te bekeren, voordat we hen in de strijd zouden
ontmoeten. Hij antwoordde mij dat het in de prille dagen van Islam nodig was. De
boodschapper van God (vrede zij met hem) voerde een roofoverval op Banu Mustaliq uit,
terwijl ze argeloos het vee lieten drinken uit de poelen. Hij doodde hen die vochten, en
nam de rest gevangen. Op die dag veroverde hij Juwairiyah bint al-Harith. Nafi zei dat
deze traditie aan hem duidelijk gemaakt was door Abdullah b. Umar die zich onder de
aanvallers bevond. (boek 19, nummer 4292)"

Moslimstrijders hebben deze 'goede gewoonte' van Mohammed (Sunnah: voorbeelden
door Mohammed gesteld) voortgezet na zijn dood. Als een moslimleger een stad
binnentrok was het de eerste drie dagen niemand toegestaan zich tot Islam te bekeren! In
deze drie dagen konden de moslims zoveel mensen afslachten als ze wilden, hun
eigendommen inpikken, de vrouwen verkrachten en evenals de kinderen tot slaaf
maken. Pas als het aantal inwoners van een stad was gedecimeerd en alle vrouwen en
kinderen die als slaaf konden fungeren, gevangengenomen waren, begon het
schrikbewind van islamisering met de wrede keuze tussen bekering tot Islam of de dood,
voor de overwonnen mannen. De joden en christenen echter genoten bescherming tegen
betaling van een speciale belasting (Jizyah). Deze hoge belasting moest betaald worden
aan de moslims die leefden van het parasiteren op (het werk van) de beschermelingen
(dhimmi's). De volgende hadith van Bukhari noemt de oorsprong voor deze praktijk
gebaseerd op de waarschuwingen van Mohammed aan de beschermelingen.

Verteld door Juwairiyah bin Qudama At-Tamimi:
We zeiden tegen Umar bin Al-Khattab: "O leider van de gelovigen! Geef ons advies!"
Hij zei: "Ik adviseer jullie om je aan Allahs verdragen te houden, aangezien het een
verdrag met de profeet is en het betreft de bron van levensonderhoud van onze
volgelingen." (Deel 4 Boek 53 Nummer 388)
Om het verhaal over Juwairiyah te vervolgen, Aisha - die de profeet vergezelde -
verhaalde:
"Toen de profeet - vrede zij met hem - de gevangenen van Banu Almustaliq verdeelde
onder de manschappen, viel Barrah in de handen van Thabit ibn Qyas. Ze was getrouwd
met haar neef, die gesneuveld was in de veldslag. Ze sprak met Thabit af dat zij hem 9
eenheden goud zou leveren in ruil voor haar vrijheid. Ze was erg mooi. Ze oefende op
alle mannen die haar zagen, een sterke aantrekkingskracht uit. Ze kwam naar de profeet
om hem te vragen haar te helpen in de kwestie. Zodra ik haar bij de deur van mijn
kamer zag, vatte ik antipathie voor haar op, omdat ik wist dat de profeet haar zou zien
zoals ik haar zag. Ze kwam binnen en vertelde de profeet wie zij was, de dochter van
al-Harith ibn Dhirar, de leider van de stam. U kunt de staat zien waarin ik verkeer, ik
ben in handen van Thabit gevallen en met hem een afspraak gemaakt over een losprijs
en kom Uw hulp inschakelen." Hij zei: "zou je iets nog beters willen? Ik zal je schuld
inlossen en je huwen. Zij ging hiermee akkoord.
Deze hadith laat weinig twijfel bestaan over de echte motieven van Mohammed om
alleen de mooie en jonge meisjes te trouwen. Zoals we zien vermoordt de stam van
Mohammed de echtgenoot van Juwairiyah, die ook haar neef was. Gegrepen door haar
schoonheid biedt hij haar aan haar te bevrijden, maar alleen onder voorwaarde dat ze
hem trouwt. Nadat ze bij Mohammed komt voor hulp, scheept deze zelfbenoemde 'genade
voor de mensheid', dit zelfverklaarde 'richtsnoer voor de mensheid' haar op met een
onwelkome keuze voor iemand die vrij wil zijn. Welke andere keuze dan te trouwen heeft
zij? Mensen die Mohammed verdedigen, wijzen er vaak op dat Mohammed voornamelijk
weduwen trouwde. Zij willen graag de indruk wekken dat Mohammed hen trouwde om
hen te helpen. Maar zoals blijkt zijn Mohammeds geliefde vrouwen mooi en jong. En als
de vrouwen weduwe waren, was dat omdat Mohammed hun man had vermoord.
Juwairiyah was nog maar 20 jaar, terwijl Mohammed 58 was.
Pikant genoeg was haar naam oorspronkelijk Barra (Vroom). Klaarblijkelijk vond
Mohammed dit geen mooie naam en veranderde haar naam in Juwairiyah. Zelfs twee
van Mohammeds vrouwen, genaamd Zeinab, heetten voordien Barra en hij veranderde
hun namen in Zeinab. Het lijkt erop dat de profeet moeite had om seksueel intiem te
worden met vrouwen die "Vroom" heetten. Deze schijnbaar incidentele voorvallen
duiden nog op enige menselijkheid, een geweten zoals je wenst en misschien wijzen ze op
een eigen, verborgen religieus gevoel. Mohammed was zeker overtuigd van zijn zaak.
Zijn begrip van de werkelijkheid was echter gestoord en hij had problemen om
onderscheid te maken tussen wat echt was en wat fantasie. Eigenlijk werd Mohammed
niet geleid door zijn geweten en ethiek, maar door angst en bijgeloof.
De rest van het verhaal over Juwairiyah wordt vermengd met halve waarheden en
overdrijvingen, op de manier die vele ahadith (of hadiths) gekleurd heeft. We lezen:
Er wordt beweerd dat toen de profeet - vrede zij met hem - na de rooftocht met Juwairiyah
bij Dhuljaysh aankwam, hij Juwairiyah toevertrouwde aan iemand van Asnar om zijn
weg naar Medina te vervolgen. Haar vader, al-Harith, ontdekte dat ze gevangen was
genomen en ging terug naar Medina met een losprijs om zijn dochter vrij te kopen. Toen
hij bij al-Aqia aankwam keek hij naar zijn geliefkoosde kamelen, die hij als borgsom
meenam en had verborgen in de bergen van al-Aqia. Toen naderde hij de profeet - vrede
zij met hem - met de kamelen achter zich aan. "Mijn dochter is te hoogstaand om
gevangen gehouden te worden. Laat haar vrij tegen deze losprijs!" De profeet - vrede zij
met hem - antwoordde: "Zullen we niet beter haarzelf laten kiezen? De vader ging
akkoord. Hij vroeg zijn dochter wat zij koos en de dochter zei kalm dat ze voor de
boodschapper van Allah koos.
Toen vroeg de profeet "Waar zijn de twee kamelen die je in al-Aqia in die en die pas
verborgen hebt?" al-Harith riep uit: "Ik ben er getuige van dat u de boodschapper van
Allah bent, omdat niemand dit geweten kan hebben behalve Allah!"
Ibn-i-Sad beweert in zijn 'Tabaqat' dat de vader van Juwairiyah haar losprijs betaalde
en dat toen ze vrijkwam de profeet haar huwde. Als gevolg van dit huwelijk werden alle
circa 600 krijgsgevangenen vrijgelaten omdat ze het geen prettig idee vonden dat iemand
die tot de familie van de profeet behoorde, tot slaaf gemaakt zou worden.
Het is lastig vast te stellen welke delen van het verhaal waar zijn en welke niet. Het is
echter opvallend dat er diverse tegenstrijdigheden opduiken in het verhaal. Zo lezen we
dat Mohammed het losgeld aan Thabit betaalde en na Juwairiyah zodoende bevrijd te
hebben, haar huwde. Later lezen we dat het de vader van Juwairiyah is die het losgeld
betaalde.
Wat betreft de bewering dat Mohammed een soort helderziende gaven bezat - zoals het
weten waar de kamelen zich bevinden in de hadith - kunnen we rustig aannemen dat
deze bewering niet klopt. Bij vele gelegenheden liet Mohammed exact het
tegenovergestelde gedrag zien: Hij slaagde er niet in via goddelijke openbaringen
informatie te verkrijgen die hij wenste. Zo moest bijvoorbeeld de schatbewaarder van de
stad Khaibar, die door moslims belegerd werd, urenlang gemarteld worden, bijna tot hij
doodging, voordat hij de locatie van de kostbaarheden verklapte.
Het is van belang het karakter van de Arabieren te begrijpen. In dit geval hadden de
Arabieren hogere morele waarden dan hun profeet. Ze lieten gevangenen vrij, nadat ze
erachter kwamen dat Mohammed met Juwairiyah was getrouwd. Mohammed had geen
fatsoensnormen, nog geen zweem van deugd als moreel leider viel bij hem te bespeuren.
Hij kon zich niet inleven in de mensen die bij toeval zijn slachtoffer werden.
Moslims beweren dat Juwiriyah een toegewijd gelovige was, die al haar dagen besteedde
aan bidden. De bron van deze bewering treft men aan in het boek 'Usud-ul-Ghaba'.
Daar schrijft de auteur dat wanneer de profeet ook maar Juwairiyah bezocht, hij haar
biddend aantrof. Kwam hij enkele uren later weer, dan was ze nog steeds in gebed. Op
een dag zei hij tot haar: "Zal ik je een paar woorden leren, als je ze reciteert, zullen ze
zwaarder wegen dan alle gebeden die je tot nu toe gedaan hebt. Zeg: 'subhaana allahe
'adada khalqihi, subhana allahe ridhaa nafsehe, subhana allahe zinata 'arshehe,
subhana allahe zinata 'arshehe,subhana allah midadda kalimaatihi.' (Loof Allah zo
talrijk als zijn schepselen, zoveel als hem tevreden stelt, evenveel als zijn troon weegt en
evenveel als er inkt is om zijn woorden op te schrijven.)
De vraag dringt zich op waarom moslims 5 keer per dag bidden en hun tijd verspillen
terwijl er zulk een simpele en onverslaanbare formule bestaat?
Laten we de situatie iets realistischer benaderen. Leef je in in de positie van een jonge
vrouw die net in handen gevallen is van de moordenaar van haar echtgenoot, die ook
haar neef was. Ze groeiden als familieleden samen op en waren de beste maatjes, later
partners en uiteindelijk minnaars. Als je een vrouw in Juwairiyahs situatie was, hoe
zouden je gevoelens ten opzichte van de moordenaar op je man en andere familieleden,
dierbaren en kennissen zijn? Je kunt nergens heen. De keus is om seksslavin te worden
van een oude man, die de onbetwiste leider over zijn manschappen is en die veel geld
heeft om weg te geven of de vrouw te zijn van een gewone soldaat. Welke keus zou je
maken? Ik denk dat het antwoord duidelijk is. Jawairiyah had geen andere keuze dan in
te gaan op Mohammeds aanbod haar te huwen. Hier komt nog bij dat door met
Mohammed te trouwen Juwairiyah honderden leden van haar stam kon redden.
Juwairiyah offerde zich dus op. Aisha eindigt de hadith met deze woorden: Doordat hij
met haar trouwde, werden er honderd gezinnen vrijgelaten. Ik ken geen vrouw die een
grotere zegen voor haar volk is geweest dan zij.

En wat zou iedere weldenkende vrouw doen als haar oude man langskwam om
(ongewenst) seks te hebben met haar? Ze zou een overlevingsstrategie bedenken. En dat
was wat Juwairiyah deed. Iedere keer als Mohammed langskwam, deed ze net alsof ze
diep in gebed verzonken was, zodat hij haar met rust zou laten en bij een van zijn andere
vrouwen zijn driften zou botvieren. Maar Mohammed was een door de wol geverfde oude
man. Hij schrijft snel een formule voor, bestaande uit één zin, en vertelt haar dat deze ene
zin zwaarder weegt dan de hele dag bidden. Zodoende had Jawairiyah geen uitvlucht
meer als Mohammed bij haar kwam voor seks.